1- بهلول و دوست خود: 
شخصي كه سابقه دوستي با بهلول داشت روزي مقداري
گندم به آسياب برد،چون آرد نمود بر الاغ خود نمود و چون نزديك منزل بهلول
رسيد اتفاقا" خرش لنگ شد و به زمين افتاد آن شخص با سابقه دوستي كه با
بهلول داشت بهلول را صدا زد و درخواست نمود تا الاغش را به او بدهد و بارش
را به منزل به رساند.چون بهلول قبلا" قسم خورده بود كه الاغش را به كسي
ندهد به آن مرد گفت:
الاغ من نيست . اتفاقا" صداي الاغ بلند شد و بناي
عر عر كردن را گذارد. آن مرد به بهلول گفت الاغ تو در خانه است و مي گويي
نيست. بهلول گفت عجب دوست احمقي هستي تو ، پنجاه سال با من رفيقي ، حرف مرا
باور نداري ولي حرف الاغ را باور مي نمايي؟

2- بهلول و مستخدم:
آورده
اند كه يكي از مستخدمين خليفه هارون الرشيد ماست خورده و قدري ماست در
ريشش ريخته بود بهلول از او سوال نمود چه خورده، مستخدم براي تمسخر
گفت:كبوتر خورده ام بهلول جواب داد قبل از آن كه به گويي من دانسته بودم .
مستخدم پرسيد از كجا مي دانستي؟ بهلول گفت چون فضله اي بر ريشت نمودار است.

3- بهلول و مرد شياد :
آورده اند كه بهلول سكه طلايي در دست داشت و
با آن بازي مي نمود. شيادي چون شنيده بود كه بهلول ديوانه است جلو آمد و
گفت: اگر اين سكه را به من بدهي در عوض ده سكه كه به همين رنگ است به تو مي
دهم!بهلول چون سكه هاي او را ديد دانست كه سكه هاي او از مس است و ارزشي
ندارد به آن مرد گفت به يك شرط قبول مي نمايم! اگر سه مرتبه مانند الاغ
عرعر كني . شياد قبول نمود و مانند خر عرعر نمود. بهلول به او گفت: خوب
الاغ جون چون تو با اين خريت فهميدي سكه در دست من است از طلاست. من نمي
فهمم كه سكه هاي تو از مس است. آن مرد شياد چون كلام بهلول را شنيد از نزد
او فرار نمود.

4- بهلول و دزد:
گويند روزي بهلول كفش نو پوشيده بود
داخل مسجدي شد تا نماز بگذارد در آن محل مردي را ديد كه به كفش هاي او
نگاه مي كند فهميد كه طمع به كفش او دارد ناچار با كفش به نماز ايستاد آن
دزد گفت با كفش نماز نباشد. بهلول گفت ، اگر نماز نباشد كفش باشد!

5-بهلول و سوداگر:
روزي
سوداگري بغدادي از بهلول سوال نمود من چه بخرم تا منافع زياد ببرم؟ بهلول
جواب داد آهن و پنبه. آن مرد رفت و مقداري آهن و پنبه خريد و انبار نمود
اتفاقا" پس از چند ماهي فروخت و سود فراوان برد. باز روزي به بهلول بر خورد
. اين دفعه گفت بهلول ديوانه من چه بخرم تا منافع ببرم؟ بهلول اين دفعه
گفت پياز بخر و هندوانه. سوداگر اين دفعه رفت و سرمايه خود را تمام پياز
خريد و هندوانه انبار نمود و پس از مدت كمي تمام پياز و هندوانه هاي او
پوسيد و از بين رفت و ضرر فراوان نمود. فوري به سراغ بهلول رفت و به او گفت
در اول كه از تو مشورت نموده، گفتي آهن بخر و پنبه ، نفعي برده . ولي دفعه
دوم اين چه پيشنهادي بود كردي؟ تمام سرمايه من از بين رفت. بهلول در جواب
آن مرد گفت روز اول كه مرا صدا زدي گفتي آقاي شيخ بهلول و چون مرا شخص
عاقلي خطاب نمودي من هم از روي عقل به تو دستور دادم . ولي دفعه دوم مرا
بهلول ديوانه صدا زدي ، من هم از روي ديوانگي به تو دستور دادم . مرد از
گفته دوم خجل شد و مطلب را درك نمود

6- بهلول و عطيه خليفه:
روزي
هارون الرشيد مبلغي به بهلول داد كه آن را در ميان فقرا و نيازمندان تقسيم
نمايد بهلول وجه را گرفت و بعد از لحظه اي به خود خليفه رد كرد. هارون از
علت آن سوال نمود. بهلول جواب داد كه من هر چه فكر كردم از خود خليفه محتاج
تر و فقير تر كسي نيست. اين بود كه من وجه را به خود خليفه رد كردم . چون
مي بينم مامورين و گماشتگان تو در دكان ها ايستاده و به ضرب تازيانه ماليات
و باج و خراج از مردم مي گيرند و در خزانه تو مي ريزند و از اين جهت ديدم
كه احتياج تو از همه بيشتر است لذا وجه را به شما بر گرداندم.

7- بهلول و وزير :
روزي
وزير خليفه به تمسخر بهلول را گفت : خليفه تو را حاكم به سك و خروس و خوك
نموده است . بهلول جواب داد پس از اين ساعت قدم از فرمان من بيرون منه، كه
رعيت مني. همراهان وزير همه به خنده افتادند و وزير از جواب بهلول منفعل و
خجل گرديد.